Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Duo Reges: constructio interrete. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Tum mihi Piso: Quid ergo? Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Quonam, inquit, modo? Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;
Bork
- Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.
- Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. De hominibus dici non necesse est. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat.
- Non igitur bene.
- Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur.
- Praeteritis, inquit, gaudeo.
- Ut id aliis narrare gestiant?
- Easdemne res?
- Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
- Bork
- Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.
Bork Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.
- Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;
- Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;
- Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
- Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
- Tum mihi Piso: Quid ergo?
- Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?
Sed ego in hoc resisto; Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Proclivi currit oratio. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Est, ut dicis, inquit; Non semper, inquam; Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.